Astrologią i badaniem losów ludzkich zajmowali się również Aztekowie. W Meksyku stanowią oni najliczniejszy lud indiański. Według badaczy kultur prekolumbijskich, Aztekowie znali zasady stawiania horoskopów już co najmniej na pół wieku przed odkryciem Ameryki. Gwiezdne prognozy Azteków odznaczały się precyzyjnością w porównaniu do tych, jakie układano w tym czasie w Europie czy na Dalekim Wschodzie. Według azteckiego horoskopu prognozy dotyczyły urodzonych w danym roku, w okresach dziesięciodniowych, gdyż tyle mniej więcej obejmował dany znak tego Zodiaku. Europejskie prognozy, jak wiemy, odnosiły się do urodzenia wdanym miesiącu, gdy Słońce znajdowało się w jednym z kolejnych znaków Zodiaku. Kalendarz aztecki był dosyć skomplikowany, ale dokładniejszy od stosowanego obecnie. Rok dzielił się na 18 miesięcy po 20 dni oraz 5 dni, tzw. dorzuconych, uważanych za feralne. Co 4 łata liczbę dni dodatkowych zwiększano do 6. Rok w kalendarzu azteckim w cyklu 4-letnim liczył 365,25 dnia. Lata liczono w obrębie 52-letniego cyklu. Każdy rok, miesiąc, tydzień, dzień, a nawet godziny, miał swego opiekuna spośród licznych bóstw azteckich.Według wierzeń azteckich, latami opiekowali się czterej bogowie, t j . Bóg Powietrza – Quetzalcoatl, Bóg Słońca – Huitzilopochtli, Bóg Deszczu – Tlaloc oraz Bóg Gwiazd – Tezcatlipok.
Najszczęśliwszymi mieli być ludzie, którzy przyszli na świat w roku panowania Boga Powietrza. W tym stuleciu są to lata: 1903, 1907, 1911, 1915, 1919, 1923, 1927, 1931, 1935, 1939, 1943, 1947, 1951, 1955, 1959, 1963, 1967, 1971, 1975, 1979, 1983, 1987, 1991, 1995, 1999.
Ludzie ci mają najwięcej szczęścia w życiu zarówno prywatnym, jak i społecznym. Odznaczają się bystrym umysłem i żądzą wiedzy. Może im to sprzyjać w osiąganiu wysokich stanowisk w hierarchii społecznej czy też państwowej. Bóg Powietrza sprzyja szczególnie tym, którzy zajmują się nauką i nauczaniem. Bóstwo to jest życzliwe dla poetów, artystów i tych, którzy upatrują swoje szczęście w sprawach osobistych.
Urodzenie w latach panowania Boga Słońca , tj. w: 1900, 1904, 1908, 1912, 1916, 1920, 1924, 1928, 1932, 1936, 1940, 1944, 1948, 1952, 1956, 1960, 1964, 1968, 1972, 1976, 1980, 1984, 1988, 1992, 1996, 2000 itd., obdarza silną osobowością, niezależną naturą kochającą wolność, zdolnością do przeżywania wielkich namiętności, skłonnością do nagłych sympatii i antypatii oraz postępowania wbrew utartym konwencjom.
Bóg Deszczu, patronujący latom: 1901, 1905, 1909, 1913, 1917, 1921, 1925, 1929, 1933, 1937, 1941, 1945, 1949, 1953, 1957, 1961, 1965, 1969, 1973, 1977, 1981, 1985, 1989, 1993, 1997, obdarza swoich podopiecznych powodzeniem w sprawach materialnych i dobrobytem na całe życie. Służy im zdrowie, pogodne usposobienie i życzliwość wobec otoczenia.
Według prognoz azteckich kapłanów, najtrudniejszy los przypadać miał ludziom urodzonym w latach panowania Boga Gwiazd, tj . w tym stuleciu w: 1902, 1906, 1910, 1914, 1918, 1922, 1926, 1930, 1934, 1938, 1942, 1946, 1950, 1954, 1958, 1962, 1966, 1970, 1974, 1978, 1982, 1986, 1990, 1994 i 1998. W życiu czekają ich zmienne koleje losu. Ich duża wrażliwość i nerwowość powodują silne przeżywanie kryzysów duchowych. Podopieczni Boga Gwiazd to często artyści, ludzie mający coś wspólnego ze sztuką. Obdarzeni są oni bowiem bogatym zmysłem obserwacji i żywą wyobraźnią oraz wrażliwością na piękno w każdej postaci.
