Każda osoba posiada indywidualne cechy charakteru oraz predyspozycje. Jedni rodzą się z umysłami analitycznymi, dzięki którym dokonują niezwykłych odkryć naukowych, inni odznaczają się kreatywnością czy wspaniałym głosem. Są wśród nas także osoby obdarzone niezwykłą wrażliwością i intuicją, która przekracza ogólne wyobrażenie. Tacy ludzie często posiadają nadzwyczajną zdolność, niedostępną dla zwykłych śmiertelników, a mianowicie umiejętność wchodzenia w kontakt z zaświatami i nawiązywania łączności z istotami pozaziemskimi. Ogólnie takie zdolności nazywamy spirytyzmem.
Fundamenty spirytyzmu
Za fundamenty spirytyzmu uważa się prace opublikowane przez Allana Kardeca, który twierdził, że wielokrotnie kontaktował się z duchami. Wieść o niezwykłym dziele szybko rozeszła się po całym świecie, a pisarze Sir Arthur Conan Doyle oraz Ernesto Bozzano zostali pierwszymi głosicielami nowej doktryny. Jednak początki spirytyzmu sięgają już czasów starożytnych. Zapewne mało kto wie, że wielki filozof grecki Sokrates miał w zwyczaju komunikować się ze swoim przewodnikiem duchowym, którego nazywał własnym strażnikiem. Kiedy chciał się z nim spotkać, zwykł wprowadzać się w stan absolutnej, psychicznej bierności. Wiara w niewidocznego ducha i stanowcza odmowa wyparcia się jego istnienia, okazała się dla Sokratesa zgubna. Okrzyknięty heretykiem i skazany został na męczeńską śmierć przez otrucie cykutą. Sam Kardec stwierdził, że pomysł na napisanie pracy podsunął mu …. właśnie Sokrates. W czasach współczesnych. Spirytyzm sam w sobie nie jest uważany za religię. Doktryna twierdzi, że nie ma boga ponad wszystko, a duchy mają zdolność do poprawy i zadośćuczynienia za grzechy za życia popełnione. Istoty pozaziemskie mogą doskonalić się poprzez stopniową reinkarnację, podczas komunikacji i ingerowania w życie człowieka. Mówi się również, że istnieje życie na innych planetach prócz Ziemi.
Obecnie spirytyzm jest powszechnie obecny w świecie kultury: w wielu filmach, programach telewizyjnych lub serialach może odnaleźć elementy tej doktryny
